من درد مشترکم مرافریادکن

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم ...مرا فریادکن

من درد مشترکم مرافریادکن

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم ...مرا فریادکن

زمانه ما

زمانه’  ما ... نوشته مجید (وبلاگ http://nagoriz.blogfa.com/)  

 

زنده باد و مرده باد   

 

حق و باطل    

شهادت و هلاکت    

علوی و اموی    

مصدق و کاشانی  

 

کاش یک نفر تقویم را نگاه کند  

 

 چند عمر به آرامش باقیست؟ ؟ ؟........... 

سنگ

 

سنگ دربرکه می اندازم ومی پندارم  

باهمین سنگ زدن ماه به هم میریزد 

 

کی به انداختن سنگ پیاپی در آب 

 

ماه را می شود ازخاطره آب گرفت؟

افق روشن

 

روزی ما دوباره کبوترهای ِمان را پیدا خواهیم کرد 


و مهربانی دست ِ زیبائی را خواهد گرفت.
 


 

روزی که کم‌ترین سرود 

                             بوسه است

 
و هر انسان 


برای ِ هر انسان 


برادری‌ست. 


روزی که دیگر درهای ِ خانه‌شان را نمی‌بندند  

 

قفل افسانه‌ئی‌ست  ...

و قلب برای ِ زنده‌گی بس است. 


روزی که معنای ِ هر سخن  

 دوست‌داشتن است 


تا تو به خاطر ِ آخرین حرف دنبال ِ سخن نگردی.
 

روزی که آهنگ ِ هر حرف، زندگی‌ست 


تا من به خاطر ِ آخرین شعر ٬رنج ِ جُست‌وجوی ِ قافیه نبرم.
 

روزی که هر لب ترانه‌ئی‌ست 


تا کم‌ترین سرود، بوسه باشد.
 

روزی که تو بیائی، برای ِ همیشه بیائی 


و مهربانی با زیبائی یکسان شود. 


 

روزی که ما دوباره برای ِ کبوترهایمان دانه بریزیم...
 


 

و من آن روز را انتظار می‌کشم 


        حتا روزی که  

                   

                    دیگر 


                           نباشم. . . .