من درد مشترکم مرافریادکن

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم ...مرا فریادکن

من درد مشترکم مرافریادکن

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم ...مرا فریادکن

التماس دعا!!!!

 ای دوستانی که آرام درساحل نشسته اید... 

۵شنبه عصرامتحان کارشناسی ارشد دارم  

یکی منو دعا کنه ....

.  

ای تیزخرامان 

لنگی پای من  

از ناهمواری راه تو بود

دراینجا چارزندان است ...

              در هر زندان چندین حجره ...

درهرحجره چندین نقب...

              در هر نقب چندین مرد درزنجیر... 

 

ازاین زنجیریان 

 یک تن  

زنش را  

در تب تاریک بهتانی  

به ضرب دشنه ای کشته است   

 

ازاین مردان  یکی  

درظهرتابستان سوزان 

 نان فرزندان خود را 

 برسربرزن  

به خون نان فروش سخت دندان گرد آغشته است 

 

ازاینان چندکس  

درخلوت یک روز باران ریز 

 برراه رباخواری نشستند 

 

کسانی درسکوت کوچه  

 از دیوار کوتاهی به روی بام جستند  

کسانی نیمه شب  

درگورهای تازه 

 دندان طلای مردگان را می شکستند 

 

من اما  ...

 هیچکس رادرشبی تاریک وطوفانی نکشتم 

من اما ... 

 راه را برمرد رباخواری نبستم 

من اما ...

نیمه های شب  

زبامی برسربامی نجستم 

.

دراینجاچارزندان است  

             در هر زندان چندین حجره 

درهر حجره چندین نقب

            درهرنقب چندین مرد در زنجیر  

 

 

دراین زنجیریان هستند  

مردانی که 

 مردار زنان را دوست می دارند 

 

دراین زنجیریان هستند  

مردانی که دررویایشان  

هرشب 

زنی دروحشت مرگ  

از جگربرمی کشد فریاد 

 

من اما ...

درزنان چیزی نمی یابم  

گرآن همزاد را روزی نیابم ناگهان خاموش 

 

من اما  ...

در دل کهسار رویاهای خود   

جزانعکاس سرد آهنگ صبور این علفهای بیابانی 

که می رویند  

       و می پوسند   

              ومی خشکند   

                          و می ریزند ...  

                          با چیزی ندارم هوش 

 

مرا اگر خود نبود این بند   

شاید بامدادی  

 همچو بادی دور و لرزان  

 می گذشتم از تراز خاک پست   

جرم اینست   

جرم اینست؟؟......

خیام

  

 

 تو غره بدان مشو که می  می نخوری  

 

صد لقمه خوری که می غلام است آن را 

 

 

 

 

 

علی محمدمحمدی

 

 

 

 

 

  صد لاک پشت زندگی از خط پایان رد شدند 

 

   

    ما همچنان مستغرق یک خواب خرگوشی چرا!؟  

 

 

 

 

فراربیهوده

 بازهم شعری ازمجید ... وبلاگhttp://nagoriz.blogfa.com/ 

 

 

چه بی وقفه  ستیزی بود...   

با ناگریز تقدیرم  

                    با نامراد تقویمم   

 

 

 

چه بیهوده گریزی بود....   

 

از سخت پینه دستانت  

               از غمباری چشمانت   

 

دلشوره ها رهایم نمی کنند 

حتی پس سیم های مسی 

 

 

من از صدای گرفته می ترسم   

من از کلام نگفته می ترسم   

من از مرور خاطره می ترسم   

من از بروز  فاجعه می ترسم... 

شعری از پل الوار

به نام پیشانی کامل 

                         ...پیشانی ژرف   

به نام چشمانی که من مینگرم 

ودهانی که من میبوسم  

                     ... امروز و هر روز   

به نام امید مدفون   

به نام اشکها در ظلمات    

به نام ناله هایی که میخنداند   

به نام خنده هایی که میگریاند   

 

به نام خنده های کوچه 

و 

ملاحتی که دست های مارا می بندد  

به نام میوه های غرقه درگل 

بر زمینی زیبا وخوب 

به نام مردان زندانی   

به نام زنان تبعیدی   

به نام همه آن یاران ما 

که گردن ننهادن به ظلمت را...به شهادت وقتل آمده اند   

.

بر ماست که خشم راشخم زنیم  

وآهن را طالع کنیم  

برای نگهداری تصویر بلند بی گناهانی که 

همه جا جرگه می شوند 

و 

همه جا به پیروزی می رسند 

زن و مرد

زن عشق میکارد و کینه درو میکند ؛  

دیه اش نصف دیه تو ست و مجازات زنایش با تو برابر ؛ 

 میتواند تنها یک همسر داشته باشد و تو مختار به داشتن چهار همسری ؛ 

 برای ازدواجش در هر سنی اجازه لازم است و تو. . . 

 هر زمان که بخواهی به لطف قانونگذار میتوانی ازدواج کنی ؛  

در محبسی به نام بکارت زندانی است و تو . . .  

.

او کتک میخورد و تو محاکمه نمیشوی ؛  او میزاید و تو برای فرزندش نام انتخاب میکنی؛ 

 او درد میکشد و تو نگرانی که کودک دختر نباشد ؛ 

 او بی خوابی میکشد و تو خواب حوریان بهشتی را میبینی ؛  

او مادر میشود و همه جا میپرسند نام پدر ؟ 

 هر روز او متولد میشود ؛ عاشق میشود ؛ مادر میشود ؛ پیر میشود و میمیرد .   

.

قرنهاست که او عشق میکارد و کینه درو میکند .......  

 

چرا ؟؟؟ 

 چون در چین و شیارهای صورت مردش به جای گذشت زمان ... جوانی بر باد رفته اش را میبیند 

 و در قدم های لرزان مردش ؛ گامهای شتابزده جوانی برای رفتن 

 

 و دردهای منقطع قلب مرد ... سینه ای را به یاد میاورد که تهی از دل بود 

 و پیری مرد ٬ رفتن و فقط رفتن را در دل او زنده میکند ........   

و اینها همه کینه است که کاشته میشود در قلب مالامال از درد ....... !!  

این رنج است ......