من درد مشترکم مرافریادکن

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم ...مرا فریادکن

من درد مشترکم مرافریادکن

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم ...مرا فریادکن

مردن راتحمل نمیکنم

دوبار زاییده شدم

دوبار مردم

و هر بار زخم نشتری بر قلبم

که تمام طاقتم را

ذره ذره فرسود

. . . . .

چشم اندازم . . .

زاییده شدنهاست و مردنهایی مکرر

نه ! ! !

مرا به زیستن فرا نخوانید

مردن را تحمل نمیکنم

همیشه بهار شنبه 24 مرداد‌ماه سال 1388 ساعت 20:34

نظرات 1 + ارسال نظر

سالار یوسفی شنبه 31 مرداد‌ماه سال 1388 ساعت 18:14 http://www.antiwomans.blogsky.com

سلام بهار خانم.جواب شما رو دادم.اینم لینکش:

http://www.blogsky.com/cp/weblog/Comments.bs?rnd=tXDz5HH6OPSkLrtNm8WImIeE8TSEm7gOBn4KN97X&PostID=41

میبخشید این چند وقت گرفتار بودم.راستی شعرتون بسیار عالی و بی نظیر بود.ماه ماه.

موفق باشید.