من درد مشترکم مرافریادکن

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم ...مرا فریادکن

من درد مشترکم مرافریادکن

قصه نیستم که بگویی نغمه نیستم که بخوانی یاچیزی چنان که ببینی یاچیزی چنان که بگویی من دردمشترکم ...مرا فریادکن

تولد

امروزبیست ونهمین سالگردتولدمنه 

 

برای بیست ونهمین بارمتولدمیشوم  

برای بیست ونهمین بارگذشته ام رامرورمیکنم  

برای بیست ونهمین بار آینده ام رابه خوش خیالی تجسم میکنم  

 

                                                                       و   زندگی میکنم ...

                                                                           زندگی میکنم ...

                                                                           زندگی میکنم ...  

لبریزشده ام ازبدست آوردنی ها ...وسرشارم ازحسرتهای بربادرفته 

 

پشت سرم دنیایی که این سالهابرایش جنگیده ام وساخته ام 

 

پیش رویم دنیایی مبهم ...که هرلحظه اش مرابه زیستنی باشکوه فرامیخواند  

 

ومن می اندیشم... به ناتوانی این دستهای سیمانی فروغ فرخ زاد درآستانه فصلی سرد...درچله تابستان۱۳۸۸  

و به شعرسیاوش کسرایی.....زندگی آتشگهی دیرنده پابرجاست 

.  

واینکه  ...   آری اری زندگی زیباست 

                                               ومن میمانم ... 

                                                می جنگم... 

                                                می سازم...

                                               زندگی میکنم ... 

                                               عشق می ورزم... 

                                                 

                                                تولدم مبارک

  

                                                         

            

 

قلب کوچه خانه ماست

قلب کوچه خانه ماست 

آدمها چه ظرفیت بزرگی دارندبرای دوست داشتن ....اما

اگه بخوان دوست داشته باشن واگه بخوان مهربون باشن 

 . 

آدمهاچه ظرفیت عظیمی دارند برای بدبودن وبرای بدی کردن....اما 

اگه کسی پیدابشه که ضعیفترازخودشون باشه واگه کسی راببینن که مشابه خودشون نباشه 

آدمهاچه ظرفیت بزرگی دارندبرای تحمل دوست داشته نشدن وبدی دیدن 

واین ازهمه بدتره...  

 

ازهمه دردناکتره..... 

و ازهمه موارد زجرآورتره... 

  

دردی که شایدالان متوجهش نباشیم اما روزی که به اون نتیجه برسیم ممکنه طوری سقوط کنیم که بلندشدنش ممکن نباشه 

 

دوستی دارم که باعقیده ام مخالف بود وتحمل کردن درهرشرایطی رابیشترقبول داشت از اینکه بخواهیم عصیان کنیم . 

بهش گفتم تومسلمونی؟...گفت آره...گفتم من اعتقادندارم اما میدونم مسلمونهایک تکه نان خشک راتوسطل زباله نمیندازن واونو میذارن تاحیوون یاپرنده ای بخوره ...چون این کارو اسراف وتوهین به نعمت خدامیدونن.... 

گفت درسته قبول دارم . 

بهش گفتم آیازندگی تونعمت خدانیست؟ 

فکرمیکنی اگه یک عمرخودتونبینی وبه خاطرمردم زندگی کنی آیازندگیتوحروم نکردی؟آیازندگی توبه اندازه یک نان خشک ارزش نداره؟   

دوستم مدتها ساکت موند اما جواب منو نداد...... 

  

 

 هرانسانی درهرشرایطی اجازه داره که هرطوردوست داره زندگی کنه: خلاف عرف...خلاف شرع.....خلاف قانون...خلاف عقایدمن ...خلاف عقایددیگران 

چون تفاوت ماانسانهاباحیوانات ودیگرموجودات مختاربودن وباشعوربودن ماست  

به حکم اختیاروبه حکم شعور ماحق داریم همه چیزرابخواهیم ...زندگی کنیم  ...وزندگی راخودمان بسازیم 

 

شایدخدایی ناظربراعمال ماباشد و بخواهدفردایی مارامحاکمه کند....  

به نظرمن فقط وفقط حق اوست که محاکمه کنه وقضاوت . ونه حق هیچ بنده ای...  

 

واقعا چی میشد اگه میخواستیم ومیتونستیم دوست داشته باشیم ...... 

 

برای زیستن دوقلب لازم است 

قلبی که دوست بدارد؛قلبی که دوستش بدارند 

قلبی که هدیه کند؛قلبی که بپذیرد 

قلبی که بگوید؛قلبی که جواب گوید 

قلبی برای من ؛قلبی برای انسانی که من میخواهم 

تاانسان رادرکنارخوداحساس کنم 

دوست داشتن کفایت میکندبودن را

دوست داشتن کفایت میکندبودن را 

سالهاپیش دوستی اینوبرام نوشت ومن بارهابهش فکرکرده بودم  ... آیاواقعادوست داشتن کفایت میکندبودن را؟ 

دوستای زیادی دارم  همراهان زیادی هم .ولی آیاهیچ وقت میتونم یکی را دلیل بودنم بدانم ؟ 

اگرنه؟ 

پس یامن اوراآنقدردوست نداشتم یادوست داشتن کفایت نمیکندبودن را ...  

ماآدمهاخیلی عجیبیم ...عجیبترازهمه مخلوقات  

 خیلی مواقع هستیم امانیستیم  ...  

نیستیم اما باتمام وجودهستیم  ...  

عاشقیم اماپرازنفرت  ...  

فارغیم امادنبال یک بهونه کوچک برای عشق ورزیدن 

 

ماآدمهاهمه کارمیکنیم اما به هیچ کس اجازه تخطی ازعرف وباورخودمونونمیدیم خارج ازباورهامون به هیچ کس اجازه زندگی وانتخابونمیدیم ... 

ماآدمهابه زبان ابرازمیکنیم اما قلبامون پرازانکارند  ... قلبمون فریادمیکشه اما زبان که نه ...حتی به چشمهامون هم اجازه بیان نمیدیم ... 

ماآدمهادراوج خوبی بدمیشیم   وبعضی مواقع بدی میکنیم تاخوب بودن وعشقمونوثابت کنیم ...  

ماآدمها هستیم اما نیستیم ... 

باهمیم امابی خبرازهمیم ... 

عاشقیم امافارغ ازهمیم ... 

فارغیم و..... 

درزندگی ما موجودات عجیب خداوند آیادوست داشتن کفایت میکندبودن را؟؟؟